حجت الاسلام «مهدي نيلي پور»، در گفت وگو با خبرنگار مهدويت و غدير خبرگزاري شبستان و در تشريح نقش خانواده در انتظار پويا و زمينه ساز اظهار کرد: خانواده مهدوي، خانواده اي آرماني و معنوي است که علاوه بر داشتن همه ارزش هاي انساني و اخلاقي،، به طور ويژه به دو موضوع خدامحوري و امام محوري توجه دارد چنان که خانه و خانواده رنگ و بوي توجه، عشق، عرفان و اطاعات از خدا و امام زمان(عج) مي دهد.
مدير بنياد فرهنگي مهدي موعود(عج) استان اصفهان تصريح کرد: خانواده مهدوي يعني خانواده اي عارف، عاشق و مطيع امام زمان(عج)، اين خانواده احساس يتيمي را دارد که از پدر خويش دور مانده و روز و شب خود را با ياد و داغ فراق امام زمان(عج) سپري مي کند. در خانواده مهدوي، معنويت حرف اول را مي زند و افراد مقيد به امانتداري، ادب، نماز اول وقت، سحرخيزي و تلاوت قرآن اند و حداقل روزي يک سلام صميمي به امام زمان(عج) مي دهند.
نيلي پور با بيان اينکه خانواده مهدوي براي امام زمان(عج) سرباز تربيت مي کند، گفت: خانواده مهدوي با عمل و رفتار خود، ديگران را عاشق و واله امام زمان(عج) مي کند و اعضاي آن فرزندان معنوي حضرت مهدي(عج) محسوب مي شوند.
مدير بنياد فرهنگي مهدي موعود(عج) استان اصفهان تاکيد کرد: ياس و تنبلي، بُخل، تنگ نظري، ظلم، خيانت، فرار از مسئوليت هاي خانوادگي و اجتماعي در اين خانواده راه ندارد؛ به عبارت بهتر، خانواده مهدوي و مهدي ياور يعني خانواده اي که در مسير جانفشاني براي حضرت مهدي(عج) قدم بر مي دارد و از رفاه، خانه، وقت، ثروت و حتي در صورت وم از اهدا جان هم دريغ نمي کند، به همين دليل در زيارت جامعه کبيره مي خوانيم: «بِأبى أنْتُمْ وَ اُمّى وَ نَفْسى وَ أهْلى وَ مالى؛ پدر و مادرم و خودم و خانواده ام و مالم به فداي شما.»
وي ابراز کرد: خانه مهدوي، محيطي کوچک براي اجراي وظايف انتظار است و حضرت حجت(عج) به آن گوشه چشمي دارند و خانه محبان اهل بيت(ع) محسوب مي شود.
مهدي نيلي پور تاکيد کرد: در مقام مقايسه بين فرهنگ خانواده و تمدن مهدوي، اشتراکات و اهداف همسوي متعددي به چشم مي خورد که پرداختن و توجه به اين اصول مشترک در جهت تقويت فرهنگ خانواده در راستاي همسويي و همانندسازي هرچه بيشتر با فرهنگ مهدويت مي تواند تاثيرگذار باشد تا از اين طريق بتوان به تربيت سربازان مهدي باور در خانواده خود بپردازيم.
وي تصريح کرد: انسان در زندگي فردي، خانوادگي و اجتماعي خود، نيازمند آرامش و آسايش، خوشي و خوشبختي است و به آرامش بيش از آسايش نياز دارد، آنچه امروزه بشر را در يک چرخه رنج و افسردگي و سردرگمي قرار داده است، توجه افراطي به آسايش و خوشي و تن آسايي و بي توجهي به عوامل پايدار آرامش و خوشبختي و روح آسائي است.
مولف کتاب «خانواده مهدوي» با بيان اينکه خانواده سالم و صالحِ مهدوي و منتظر بايد ضمن تلاش براي تامين آسايش و خوشي، هزينه هاي مادي و معنوي فراوان تري براي تامين خوشبختي و آرامش روحي اختصاص دهد، ابراز کرد: محور ارتباطات در يک خانواده مهدوي براساس اصل رحمت، ست، کرامت، روابط عاطفي عميق و ايجاد آرامش استوار است زيرا يک خانواده مهدوي با درک تفاوت مبنايي ميان «خوشبختي» و «خوشي»، تمام تلاش خود را براي تامين خوشبختي «سعادت دنيوي و اخروي» و در کنار آن براي تامين خوشي و رفاه به کار مي بندد.
نيلي پور با اشاره به سفارش هاي اهل بيت (ع) در زمينه گرم نگاه داشتن کانون خانواده و ايجاد فضايي آرام در آن، افزود: امام سجاد (ع) مي فرمايند: «وَ اَمّا حَقُّ اَّوجَةِ فَاَنْ تَعْلَمَ اَنَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَها لَكَ سَكَنا وَ اُنْسا فَتَعْلَمَ اَنَّ ذلِكَ نِعْمَةٌ مِنَ اللّه ِ عَلَيْكَ فَـتُـكْرِمَها وَ تَرْفُقَ بِها وَ اِنْ كانَ حَقُّكَ اَوجَبَ فَاِنَّ لَها عَلَيْكَ اَنْ تَرْحَمَها؛ حق زن اين است كه بدانى خداوند عزوجل او را مايه آرامش و انس تو قرار داده و اين نعمتى از جانب اوست، پس احترامش كن و با او مدارا نما، هر چند حق تو بر او واجب تر است اما اين حق اوست كه با او مهربان باشى.»
مدير بنياد فرهنگي مهدي موعود(عج) استان اصفهان با اشاره به نظر شهيد آيت الله مطهري پيرامون وم و چگونگي تامين صلح و سازش در خانواده، خاطرنشان کرد: ايشان مي فرمايد: «به طور قطع در ميان زن و مرد بايد صلح و سازش برقرار باشد. اما صلح و سازشي که در زندگي شويي بايد حکمفرما باشد با صلح و سازشي که ميان دو همکار، دو شريک، دو همسايه، دو دولت مجاور و هم مرز بايد برقرار باشد، تفاوت بسيار دارد. صلح و سازش در زندگي شويي نظير صلح و سازشي است که ميان پدران و مادران با فرزندان بايد برقرار باشد که مساوي است با گذشت و فداکاري و علاقه مندي به سرنوشت يکديگر و شکستن حصار دوگانگي و سعادت او را سعادت خود دانستن و بدبختي او را بدبختي خود دانستن، برخلاف صلح و سازش ميان دو همکار يا دو شريک يا دو همسايه يا دو دولت مجاور. اين گونه صلح ها عبارت است از عدم تعرض و عدم به حقوق يکديگر. در ميان دو دولت متخاصم «صلح مسلح» هم کافي است. اگر نيروي سومي دخالت کند و نوار مرزي دو کشور را اشغال کند و مانع تصادم نيروهاي دو کشور شود، صلح برقرار شده است زيرا صلح سياسي جز عدم تعرض و عدم تصادم مفهومي ندارد .اما صلح خانوادگي غير از صلح سياسي است. در صلح خانوادگي عدم به حقوق يکديگر کافي نيست، از صلح مسلح کاري ساخته نيست. چيزي بالاتر و اساسي تر ضرورت دارد؛ اتحاد و يگانگي و آميخته شدن روح ها بايد تحقق پذيرد، همچنانکه در صلح و سازش ميان پدران و فرزندان نيز چيزي بالاتر از عدم تعرض ضروري است.»
منبع: خبرگزاري شبستان
درباره این سایت